i couldn't do it

muntik na
katulad ng inaasahan ko, di ko magawang hiwalayan siya. lalu na nang makita kong namumutawi ang mga luha sa gilid ng kanyang mga mata. di ko kaya. cool off lang muna, at least meron pang pag-asa kahit papano. meron pa kong oras para mag-isip ng mga bagay bagay. di ko talaga kaya. sabi sakin ng kaibigan ko, wag ko raw titignan sa mata habang kinakausap ko siya. well, kada matatapos ang isang sentence ko, tinitignan ko siya. di ko kayang di tumingin. at habang tumitingin ako sinasabi ko sa sarili ko na ito ang desisyon na hindi ko pagsisisihan.