i admit, i am stupid and stubborn and lazy and things like that

oo na, kinakausap ko na naman sarili ko
meron na naman akong kalokohang ginawa. napaka-immature kong tao, sarili ko lang iniisip ko. sa palagay niyo ba anybody desererves me at this point? palagay ko wala. walang deserving masaktan dahil sakin. madami na ko nasaktan, ayoko na dagdagan pa. lalu na yung mga taong wala naman ginagawang masama sakin. kaya ba matabunan ng simpleng "pasensya na" yun? palagay ko hindi. kaya bang mapunan ng isang matinding paliwanag yun? palagay ko hindi.

di ko alam kung bakit madali akong magsawa. ano kaya ang ginawa ng mga magulang ko nung bata ako para maging ganto ako ngayon? bakit ba ako naninisi ng tao? bakit ako moody? minsan hindi ako nagsasalita sa umaga kaya nagagalit sakin ang tiyahin ko. ni "oo" ni "hindi" hindi ako umuutal. dahil sa mood ko. ano ba problema ko? may tutulong ba sakin? palagay ko wala. di mo naman kasi binabasa ng buo ito e. titignan mo lang yung mga letters sa unahan. kung umabot ka hanggang dito, i-disregard mo yung huling apat na pangungusap. mabilis ako magsawa. yun ang problema.

nakaka-anim na telepono na ata ako sa loob lamang ng tatlong taon. pati yun di nagtatagal sakin. sa simula, gustong gusto ko ito. pagkaraan ng mga tatlong buwan, gusto ko na itapon, ipamigay o kung ano. pero meron naman ako di pinagsasawaan. bakit meron at wala?

magreply ka naman. ipaliwanag mo sakin kung bakit isip bata ako. kung bakit pabago-bago ang isip ko. i dont deserve anybody.

hanggang dito na lang kaibigan. sana naintindihan mo yung post ko na walang patutunguhan, maraming tanong at laylayan. sa mga oras na 'to, paniguradong wala ako sa sarili ko. pero pano ko masasabi yun kung wala talaga?